1e dag werk

Na een nacht goed geslapen te hebben stond vanmorgen het ontbijt al klaar voor ons. Hier wordt drie keer per dag voor je gekookt. Je komt voor de lunch terug in het vrijwilligershuis, The geen house, omdat het huis groen is. Rond 8.30 uur vertrokken we naar het socialwork project. Hier wordt je naar toe gebracht met de auto. Hier kreeg ik eerst een rondleiding van mr Viet. Dat was best confronterend en schokkend. Wij mogen nooit maar dan ook nooit meer klagen dat we het zo slecht hebben in de zorg!! We begonnen bij de kinderen met verstandelijke beperking. Die zaten op een stukje met kunstgras bij elkaar. Bleek dat ze een paar weken nog allemaal in een harnas zaten zodat ze niet weg konden lopen. Hadden dus weinig bewegingsruimte toen. Ook staat er een schommelbank waar sommigen een hele dag op zitten. De bedden zijn gewoon een frame met een ijzeren plaat waar ze op liggen. Sommigen zelfs met ijzeren spijlen waar ze op liggen. Zonder matras of iets dergelijks. Echt heel schrijnend. Daar schrok ik wel heel erg van. Waar ik ook van schrok waren de mensen met verstandelijke beperking die helemaal vergroeid waren. Deze lagen op een dun matrasje. Zo liggen ze hele dagen. Er is geen rolstoel waar ze in kunnen. Degene die nog een beetje kunnen zitten komen nog naar buiten in een soort kinderstoel/maxicosi achtig waar ze dan in kunnen zitten. Twee komen echter niet verder dan de mat omdat ze zo vergroeid zijn.
Daarna liepen we door naar de ouderen. Alles zit bij elkaar in hetzelfde gebouw. De ouderen zitten hele dagen op een stoeltje of laag krukje voor hun gezamenlijke slaapkamers. Een woonkamer ofzo kennen ze niet. Hele dagen niks doen en wachten tot er iemand komt om een praatje te maken. Echt erg.
Zo zitten er ook 40 mannen in een gebouw die dakloos zijn, dus daar worden opgevangen door de overheid. Die hebben 1 douche en 1 toilet. De helft van die mannen heeft nog nooit gedoucht. Kan je toch niet voorstellen.
Ik heb vandaag geholpen met eten geven aan de kinderen met een verstandelijke beperking. Dit gaat zo anders dan bij ons. Ze worden allemaal in tempo gevoerd. Eerst de jongeren en dan de ouderen kinderen. Bij voorbaat wordt er al gezegd dat ze het niet zelf kunnen. Er wordt niet eens de moeite gedaan om ze het zelf te laten doen. Ik heb het 2 kinderen zelf laten doen. Dit kost meer tijd maar die heb ik. En ze genoten ervan. Er werd soms wat vreemd gekeken dat ze het toch zelf konden/deden. Kregen toen ook een compliment. Althans dat denk ik, maar ja ik versta de taal niet.
Nog een rondje gewandeld met iemand die hier echt van genoot.
Rond 11.00 uur gingen we weer terug naar het green house waar de lunch klaar stond. Tot 14.00 uur heb je de tijd en toen stond de auto te wachten om naar het kinderweeshuis te gaan. Hier was de zorg beter en een stuk rustiger voor de kinderen. Veel baby's waren er. En 3 kinderen met een meervoudige verstandelijke beperking. Hier nagels van geknipt. Knip ik net onder de nagel van iemand. Heb ik echt een heel naar gevoel van! Bloedde deed het, maar er kwam geen reactie. Ik knip dus nooit meer nagels met een hele grote nagelknipper voor volwassenen!! Vind het zo erg dat ik dit per ongeluk heb gedaan. Heb ze daarna lekker wat watermeloen sap gegeven. Met nog een paar baby's geknuffeld en toen weer terug naar het greenhouse. Hier waren we rond 17.00 en het diner stond al op ons te wachten. Er wordt dus op tijd gegeten hier.
Misschien vanavond nog ergens een drankje drinken en op naar de volgende dag. Ben benieuwd wat we morgen gaan doen. Heb nog geen rooster, komt nog.
Al met al een leuke dag met ontzettend veel indrukken! Er is genoeg te doen.